Kanet tar opp og fordelar kreftar båten vert utsatt for.

Skroget vert utsett for ei rekke belastningar/krefter både frå bølgjer, last, rigg, segl, roing og fisking med meir. Mange av dei gamle tradisjonsbåtane i Noreg tåler desse belastningane fordi båtane er bygd med tanke på fleksibilitet og fordeling av belastningar i skroget.

Oselvarane er bygd med smekker innved, stamn, lot og kjøl og høvesvis tynne bord. Dimensjonane er slik at båten ikkje kan tåle påkjenningane under bruk om det er ein stiv konstruksjon. Eit av prinsippa når Oselvarane vert bygd er å nytte mjuke, seige emner og ha mjukare materiale bak enn framme i båten. Båten skal ta imot sjøen framme og sleppe ut sjøen bak. Kreftane følger skroget bakover og vert "sleppt" (frigjort). Som ein hovedregel.

Kanet er ein del av prinsippet med å ta opp og fordele, samt å sleppe belastningar båten må tåle frå ymse kantar.  Når båten vert brukt vil den vri seg, bli klemt og strekke seg ut. Stag, vant og segl strekker og tøyer også skroget i fleire retningar. Eit godt laga kane med ripebord som er godt tilpassa, skal være med å fordele desse ymse belastningane i skroget. For å teikne nokre enkle bilde på kva eg meiner : Når stag og vant vert spent opp vert forstamnen trekt bakover av staget som vert festa med halvstikk rundt stamnen og ned i ronga. Stamnen er smekker og ikkje dimensjonert for å tåle slik belastning aleine ( ein kan og sjå for seg å få bakk i seglet under segling, det vert då stor belastning på stamnen). Kanet vil då føre desse kreftane frå stamnen til ripeborda og vidare til esingane slik at heile båtlengda støttar stamnen. Det same vil skje om bølgjer slår mot framskuten eller båten vert rodd opp i fjæra. ( dette er berre nokre enkle døme ).

Det er også slik at kanet skal «stramme» seg under belastning. Dette oppnår båtbyggaren med kva vinklar det er mellom ripebord og kanet. Grunna vinkelen til stamn/kanet og ripebord, samt tilpassinga mellom desse, vil kreftene gå litt diagonalt i stamnen og kanet vert sterkare enn "berre den vesle tappen". Det er likevel sjølvsagt slik at er grensar for kva båten, og dei enkelte delane den er sett saman av kan tåle, og stamnbeslaget som er brukt i dag fungerar svært godt og har tatt over oppgåvene til kanet. Det er fleire døme rundt om i gamle naust på at stamnen er gått i stykker ved kanet.  På større båtar, som ladromsbåtane, finn ein at det er brukt nauarong i stamnen. Den er då laga som eit smekkert kne og går frå kanet til ronga slik at stamn, rong og esing kjem i direkte kontakt med kvarandre.

Om båten er bygd utan kane eller stamnbeslag vil dei øvste reksaumane i ripebordet prøve å ta over oppgåva, dette klarar ikkje veden i ripa å være med på, og ripebordet vil ryke ved stamnane. 

Dette som eg har skriv her meiner eg er hovudoppgåva til kanet. I tillegg kjem det nokre små ekstra fordelar, men det er mest som ein liten bonus.

Det finnes fleire variantar av dette hos andre tradisjonsbåtar i Noreg. Til dømes meinar eg at lyroddane på geitbåten har, eller har hatt, same oppgåve å fylle som kanet på oselvaren.