No har eg  endeleg kome igang med å bygge åttringen. Lokale eg skal bygge båten i på Hordamuseet er snart ledig, og det er ikkje lenge før eg kan begynne å reise båten der. Eg jobbar med delane til reiset til åttringen på Oselvarverkstaden og vil sette kjøl, lot og stamn saman på Hordamuseet like over nyttår. 

Kane.

Eg har fundert ein del på kva funksjon kaninga har og kvifor båtbyggarar ser ut til å ha brukt tid på denne vesle «tappen» på stamnen. Eg har både lese og høyrt ymse teoriar og meiningar om kvifor dei gamle båtane er bygd med kane, men ingen av teoriane har verka heilt gode nok synes eg. No då eg skal i gang med ein åttring og vil bygge denne med kane bør eg ha ein klar formeining om kva oppgåver dette «tappen» skal fylle. Berre slik kan eg vurdere om eg gjer ein god jobb med å lage kanet, og om kanet fyller oppgåva si i skroget.

På Oselvarverkstaden er det tradisjon for å holde "båtslakt" når ein båt er ferdig. Dette går ut på at båtbyggaren først fortel om kva bruk båten er tenkt å høve til. Deretter går båtbyggaren gjennom kva ho/han sjølv synest om arbeidet, prosessen, handverket og skapet (fasongen). Det er viktig at både gode og dårlege sidar ved produktet og byggeprosessen kjem fram. Så får alle båtbyggarane og lærlingane kome med sine vurderingar og synspunkt.

Kanet på båten er ein liten "trekant" forma frå stamnemnet, den står der ripebordet landar på stamnen. Over kanet står stamntoppen. Dei gamle båtane er bygd med kane, men denne detaljen har med tida blitt rasjonalisert vekk. Min læremeistar Harald Dalland lærte ikkje å bygge med kane.

Til no har eg berre sett og målt opp ein liten åttring, og det er mykje eg er usikker på i båten eg skal bygge.

Eg har leita mykje etter store båtar å måle opp for åttringsprosjektet mitt, og det har vært lite å finne. Men eg hadde eit bilde tatt i 1992 av Arne Høyland som viser noko som ser ut som ein åttring. Etter iherdig innsats frå Atle Ove Martinussen fann vi ut kvar båten ligg no og kven eigaren er. 

No har eg jobba med tredje omfar og båten byrjar å ta form. 

Denne veka har eg jobba med nye halsar. Eg har fått botn i båten og hatt eit givande besøk av fiskar og båtbyggar Nils Olav Solbakken. Han har bygd både større og mindre båtar, både oselvarar og nærliggande tradisjonsbåtar. Vi fekk snakka om skapet (forma) på halsane og kjølrenna. Han hadde også med seg nokre spanande båtdelar frå ein gamal seksæring på 12 1/2 båtalen.

No er kjølrenna fast og ferdig skutt og det er på tide å få på plass halsane. Toppbiltet viser snitt frå midten av ymse oselvarar. Eg har teikna dei opp for å prøve å sjå system i rotet.

Siden sist blogginnlegg har eg jobba med å samle trådene for å komme nærare den båten eg skal bygge. Eg baserar meg på oppmålingane mine, kunnskapen og erfaringa mi frå dei mindre båtane og notat frå Harald Dalland og andre båtbyggarar.