Eg har leita mykje etter store båtar å måle opp for åttringsprosjektet mitt, og det har vært lite å finne. Men eg har vært så heldig å få opplysningar og bilder frå Arne Høyland av ein båt som ser ut til å kunne være ein åttring. Dette er ein båt som vart registrert under "Båt og sjøbruksregistreringa i Voss" i 1999. Der var det også registrert opplysningar om eigar.  Her hadde eg ein flott tråd å følge :) . Desverre var det ikkje så enkelt å koma i kontakt med noværande eigar som eg håpa. Etter iherdig innsats frå Atle Ove Martinussen, fann vi likevel ut kvar båten ligg og fekk kontakt med eigaren. 

Eg har endeleg fått satt igang med båtbygginga etter to månader med heimeskule for ungane. Emna til kjølrenna har stått laust på kjølen heile denne tida, og berre venta på å bli sikta inn og tilpassa.

No har eg satt kjølrenna og skote rundt omfaret.

Eg har undra ein del over korleis skytinga og legget på kjølrenna må være for å legge grunnlag for  ein høveleg botn.

Kan hende det vert litt repetisjon i dette blogginlegget, det trengst ofte for å komme igang igjen :)

Det har tatt tid å komme igang med båtbygginga, men no rullar det endeleg framover. Eg får låne dette lagerskuret på Hordamuseet til å bygge åttringen i. Det har vært brukt til å lagre gamle landbruksredskap/maskinar, men no er det rydda og klargjort for båtbygging.

Eg har i vekene etter nyttår jobba med å få klart eit lokale/skur eg kan bygge båten i. Det har tatt tid å tilrettelegge i skuret og frakte materialar og verktøy/utstyr fra Os til Hordamuseet på Stend. Det er der eg får låne lokale. Eg har også jobba litt i skogen med å få dei siste to stokkane eg treng til båten. Undervegs i dette arbeidet har eg fundert over kva som gjer mjuke skrog sterke nok til å tåle dei belastningane dei vert utsatt for. I dette inlegget vil eg prøve å skrive/vise det eg funderar på.

No har eg  endeleg kome igang med å bygge åttringen. Lokale eg skal bygge båten i på Hordamuseet er snart ledig, og det er ikkje lenge før eg kan begynne å reise båten der. Eg jobbar med delane til reiset til åttringen på Oselvarverkstaden og vil sette kjøl, lot og stamn saman på Hordamuseet like over nyttår. 

Kane.

Eg har fundert ein del på kva funksjon kaninga har og kvifor båtbyggarar ser ut til å ha brukt tid på denne vesle «tappen» på stamnen. Eg har både lese og høyrt ymse teoriar og meiningar om kvifor dei gamle båtane er bygd med kane, men ingen av teoriane har verka heilt gode nok synes eg. No då eg skal i gang med ein åttring og vil bygge denne med kane bør eg ha ein klar formeining om kva oppgåver dette «tappen» skal fylle. Berre slik kan eg vurdere om eg gjer ein god jobb med å lage kanet, og om kanet fyller oppgåva si i skroget.

På Oselvarverkstaden er det tradisjon for å holde "båtslakt" når ein båt er ferdig. Dette går ut på at båtbyggaren først fortel om kva bruk båten er tenkt å høve til. Deretter går båtbyggaren gjennom kva ho/han sjølv synest om arbeidet, prosessen, handverket og skapet (fasongen). Det er viktig at både gode og dårlege sidar ved produktet og byggeprosessen kjem fram. Så får alle båtbyggarane og lærlingane kome med sine vurderingar og synspunkt.

Kanet på båten er ein liten "trekant" forma frå stamnemnet, den står der ripebordet landar på stamnen. Over kanet står stamntoppen. Dei gamle båtane er bygd med kane, men denne detaljen har med tida blitt rasjonalisert vekk. Min læremeistar Harald Dalland lærte ikkje å bygge med kane.

Til no har eg berre sett og målt opp ein liten åttring, og det er mykje eg er usikker på i båten eg skal bygge.

No har eg jobba med tredje omfar og båten byrjar å ta form.